„Tym, co zmarli za Ojczyznę, hołd wdzięczności Polska składa…”
Narodowe Święto Niepodległości nie mogło pozostać w naszej szkole bez echa. Uroczysty apel z tej okazji przygotowali uczniowie klas: drugiej i trzeciej pod kierunkiem wychowawców, Pań: Magdaleny Giszczyńskiej i Beaty Szyrner.
Montaż poetycko – muzyczny stał się niecodzienną lekcją historii, skłaniającą do zadumy, refleksji nad losami kraju. Przywołano w nim ważne nazwiska i daty, często znaczone krwią tych, którzy walczyli o wolność Ojczyzny. Jakże wymowne było symboliczne spętanie łańcuchami Polski przez państwa zaborcze… A potem oczami wyobraźni zobaczyliśmy kolejne próby ratowania Ojczyzny – powstania narodowe, tworzenie legionów Dąbrowskiego, powstanie „Mazurka”, tułaczkę Polaków i wreszcie pierwszą wojnę światową, Legiony Piłsudskiego i … radość wolności.
Jak swoista deklaracja przynależności zabrzmiał, kończący program, „Katechizm polskiego dziecka” Władysława Bełzy…
Recytacjom uczniów towarzyszyła piękna nastrojowa muzyka m.in. F. Chopina, „Pożegnanie Ojczyzny” Ogińskiego, polonez z filmu „Pan Tadeusz”, „Rota”…, a wzbogacały je skoczne pieśni patriotyczne i legionowe. Piękne, okolicznościowe dekoracje, odświętne, galowe stroje małych artystów ozdobione biało – czerwonymi kotylionami tworzyły świąteczny klimat.
„Tu, gdzie jest dom i twój, i mój,
Tu, gdzie są lasy i rzeki nasze,
Tu, gdzie się rodził ojciec i matka,
Gdzie Orzeł Biały na sztandarze – […]
Tu wszędzie Polska, tu – Ojczyzna”.
Wszyscy z wielką uwagą obejrzeli program. Ktoś powiedział: „Naród, który nie zna swej historii, skazany jest na jej powtórne przeżycie”, a takie uroczystości uczą nas szacunku, uświadamiają, jakie to szczęście, że możemy cieszyć się wolnością, mieć radosne dzieciństwo, chodzić do szkoły… , a tym, którzy nam to zapewnili, winniśmy naszą pamięć …
